กระติกน้ำสูญญากาศถูกคิดค้นและสร้างขึ้นมาเมื่อใด?

เมื่อไหร่เป็น กระติกน้ำสูญญากาศ คิดค้นและทำ?

นักโบราณคดีเคยพบภาชนะสองชั้นในซากปรักหักพังของเมืองปอมเปอีในกรุงโรมโบราณ ภาชนะนี้อาจเป็นต้นแบบของกระติกน้ำสุญญากาศ

แต่กระติกน้ำสูญญากาศอันแรกของโลกนั้นจริงๆ แล้วเรียกว่า “Dewar”

ในปี ค.ศ. 1643 ชาวอิตาลีได้สร้างเครื่องวัดความกดอากาศแบบปรอทและเสนอทฤษฎีสุญญากาศอันโด่งดัง

จริงๆ แล้วทฤษฎีนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการเกิดขึ้นของกระติกน้ำสูญญากาศ แต่ในช่วงสองศตวรรษครึ่งต่อมา ยังไม่มีการประดิษฐ์กระติกน้ำสูญญากาศขึ้นมาจริงๆ เลย

ในปีพ.ศ. 2422 นักฟิสิกส์ชาวเยอรมัน Vine ได้ปฏิบัติตามข้อเสนอแนะของศาสตราจารย์ Hollid เพื่อจัดเก็บก๊าซเหลวในห้องปฏิบัติการ โดยได้สร้างภาชนะที่มีชั้นแก้วบางๆ สองชั้นที่มีสุญญากาศอยู่ตรงกลาง

ในปี พ.ศ. 2424 เขาเขียนวิทยานิพนธ์เรื่อง “Vain Holrid Bottle”

ในปี 1890 นักเคมีชาวอังกฤษชื่อ Dunmus Giuard ได้ปรับปรุงขวด Wainhoridd โดยการเคลือบชั้นเงินบนผนังขวด ซึ่งสามารถลดรังสีความร้อนและชะลอการสูญเสียความร้อนผ่านกระจกได้ ขวด Joal จึงถือกำเนิดขึ้น

ผู้ประดิษฐ์กระติกน้ำสุญญากาศสมัยใหม่นี้มีชื่อว่าเซอร์เจมส์ ดิววาร์ นักวิทยาศาสตร์ในสหราชอาณาจักร ซึ่งศึกษาของเหลวที่มีอุณหภูมิต่ำมากเป็นหลัก

ในปี 1892 Dewar ได้รับเชิญให้เข้าเรียนหลักสูตร “ก๊าซเหลว” ที่สถาบันวิทยาศาสตร์อังกฤษ เพื่อให้การสอนดีขึ้น ก่อนจะไปเขาได้ขอให้ช่างทำแก้วชื่อ Berger ทำภาชนะแก้วสองชั้นให้เขา และเคลือบผนังทั้งสองข้างด้วยปรอทเพื่อลดการถ่ายเทความร้อนอย่างมาก จากนั้นเขาก็ดูดอากาศระหว่างสองชั้นอีกครั้ง และกระติกน้ำสูญญากาศก็ปรากฏขึ้น ขวดไร้อากาศนี้เป็นกระติกน้ำสูญญากาศรุ่นแรกๆ ของโลก กระติกน้ำสูญญากาศนี้เรียกว่า “Dewar flask”

ปัจจุบัน ผลิตภัณฑ์สุญญากาศ Dewar ในยุคแรกๆ ยังคงเก็บรักษาไว้ที่สถาบันลอนดอนในสหราชอาณาจักร ในเวลานั้น Dewar ไม่ได้ให้ความสนใจกับการประดิษฐ์ขวดสุญญากาศมากนัก แต่กลับให้ความสำคัญอย่างยิ่งกับทฤษฎีการดูดอากาศออกและยื่นขอจดสิทธิบัตรสำหรับทฤษฎีนี้

ในปี 1902 บริษัท Berger ของเยอรมนีมองเห็นศักยภาพของตลาดกระติกน้ำสูญญากาศ จึงเริ่มจำหน่ายกระติกน้ำสูญญากาศ สองปีต่อมา เขาได้รับสิทธิบัตรสำหรับกระติกน้ำสูญญากาศในชื่อของตัวเอง เขาพบว่าขวดแก้วบุด้านในแตกง่าย จึงทำเปลือกนิกเกิลเพื่อป้องกันขวดบุด้านใน ในช่วงแรก กระติกน้ำสูญญากาศส่วนใหญ่ใช้ในห้องปฏิบัติการ โรงพยาบาล และหน่วยสำรวจ จากนั้นจึงค่อยๆ นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน

ในปี 1904 เบิร์ก ซึ่งเป็นคนงานเป่าแก้วในเบอร์ลิน ได้ค้นคว้าและเพิ่มปลอกหุ้มเก็บความร้อนให้กับขวด Giuar เพื่อให้มีภาชนะสำหรับเก็บกาแฟร้อนหรือชาดำวางจำหน่ายในท้องตลาด นับแต่นั้นมา กระติกน้ำสูญญากาศก็ผลิตออกมาหลากหลายรูปแบบ ผู้คนพบว่าจุกขวดสูญญากาศมีคุณสมบัติในการเก็บความร้อนได้แย่ที่สุด ต่อมา ผู้คนจึงเปลี่ยนจุกขวดเป็นจุกยางและพลาสติกที่ขยายตัวได้เพื่อเพิ่มคุณสมบัติในการเก็บความร้อน