เรื่องราวของกระติกน้ำและแก้วน้ำเก็บความร้อน

เรื่องราวของกระติกน้ำและแก้วน้ำเก็บความร้อน

หวางซื่อซื่อมีขวดน้ำเก็บความเย็นที่สวยงามและแก้วน้ำสุดโปรด เธอรักทั้งสองอย่างมาก แต่แก้วทั้งสองใบไม่เข้ากันดีนัก

กระติกน้ำร้อนคิดว่ามันยอดเยี่ยมมาก มันมักจะก้มมองแก้วน้ำและมักจะแกล้งมัน

“คุณกล้าเทียบประสิทธิภาพการเก็บความร้อนกับฉันไหม? ถ้วยน้อย!”

“ฉันไม่กล้าหรอก ขวดน้ำเทอร์โมสของพี่สาว” แก้วน้ำกล่าวอย่างถ่อมตัว

“ฉันรู้ว่าแกไม่กล้าหรอกไอ้ขี้ขลาด!” กระติกน้ำร้อนพูดด้วยน้ำเสียงดูถูก

“ฉันไม่ได้เปรียบเทียบประสิทธิภาพของฉนวนกันความร้อนกับคุณ แต่ก็ไม่ได้ขี้ขลาด เราเกิดมาพร้อมกับน้ำ ไม่ใช่ด้วยทักษะการเปรียบเทียบ และอีกครั้ง…”

“เงียบปากซะ!” กระติกน้ำร้อนโกรธจัด “แกกล้าเทียบกับฉันได้ยังไง เดี๋ยวก็ถึงฤดูหนาวแล้ว เจ้าชายน้อยจะโยนแกทิ้งแล้วใช้ฉันดื่มน้ำเท่านั้น”

วันนี้มาถึงจริงๆ เมื่อหวางซื่อซื่อกลับมาจากโรงเรียน เธอหยิบขวดน้ำร้อนขึ้นมาดื่ม “อา…!”

ขณะที่เธอร้องไห้ เธอก็วิ่งไปหาแม่แล้วพูดว่า “แม่ หนูโดนกระติกน้ำร้อนลวก” เธอยืดลิ้นแดงๆ ของเธอออกมา

แม่ลูบหัวเธอเบาๆ แล้วพูดเบาๆ ว่า “ไปดื่มน้ำจากแก้วน้ำสิ น้ำในแก้วนั้นเย็น และจะสบายตัวกว่ามากถ้าเธอดื่มมัน”

หวางซื่อซีจิบน้ำไปคำหนึ่งแล้วพูดว่า “แม่ ผมดีขึ้นมากแล้ว! คุณช่วยผมเทน้ำร้อนจากกระติกน้ำร้อนลงในแก้วน้ำหน่อยได้ไหม” แม่จึงเทน้ำจากกระติกน้ำร้อนลงในแก้วน้ำ อุณหภูมิกำลังพอดี หวางซื่อซีหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มจนหมดอึก กระติกน้ำร้อนก้มหน้าลงอย่างอับอาย

แก้วน้ำมองไปที่ขวดน้ำเก็บความเย็นแล้วพูดอย่างอ่อนโยน "ทุกคนมีจุดแข็งของตัวเอง ในฤดูหนาว คุณสามารถให้เจ้านายน้อยดื่มน้ำร้อนได้ ในฤดูร้อน ฉันสามารถให้เจ้านายน้อยดื่มน้ำเย็นได้ เราทุกคนล้วนเป็นสิ่งที่เจ้านายน้อยขาดไม่ได้ อย่าเสียใจไปเลย!"

กระติกน้ำมีข้อความว่า “ขอบคุณครับ! มันทำให้ผมเข้าใจว่าบางครั้งฟุตอาจจะสั้น ในขณะที่นิ้วอาจจะยาวก็ได้—ทุกคนต่างก็มีจุดแข็งและจุดอ่อน”