อย่าให้ถ้วยถูกกักขัง

กลุ่มศิษย์เก่าที่ประสบความสำเร็จมารวมตัวกันเพื่อเยี่ยมอาจารย์มหาวิทยาลัยสูงอายุ ไม่นาน หัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไปเป็นการบ่นเรื่องความกดดันจากงานและชีวิต ครูเดินไปที่ห้องครัวและนำกาแฟหม้อใหญ่และถ้วยกาแฟหลากหลายแบบมาให้แขกที่มาร่วมงาน ทั้งแบบเซรามิก พลาสติก และแก้ว ถ้วยกาแฟบางใบมีลักษณะธรรมดา ในขณะที่บางใบมีราคาแพงและบอบบาง ครูขอให้นักเรียนไปตักกาแฟร้อนมาเอง

เมื่อนักเรียนทุกคนหยิบกาแฟขึ้นมา คุณครูก็บอกว่า “คุณคงสังเกตเห็นว่าถ้วยกาแฟสวยๆ ราคาแพงถูกยกออกไปหมดแล้ว ส่วนที่เหลือเป็นถ้วยกาแฟราคาถูกธรรมดาๆ นั่นแหละ เป็นเรื่องปกติ ทุกคนอยากดื่มกาแฟให้ดีที่สุด แต่นั่นคือที่มาของปัญหาและความเครียด คุณต้องการกาแฟจริงๆ ไม่ใช่ถ้วยกาแฟ แต่คุณตั้งใจไปหาถ้วยกาแฟที่ดีกว่าและคอยสังเกตถ้วยกาแฟของกันและกันอย่างใกล้ชิด”

ครูหยุดคิดสักครู่แล้วพูดต่อ “ถ้าเราเปรียบชีวิตกับกาแฟ งาน เงิน และสถานะทางสังคมก็เปรียบเสมือนถ้วยกาแฟ สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเครื่องมือสำหรับชีวิต และคุณภาพชีวิตก็ไม่เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย บางครั้ง เราเพียงแค่จดจ่ออยู่กับถ้วยกาแฟแทนที่จะเพลิดเพลินกับมันอย่างเต็มที่

อย่าปล่อยให้แก้วกีดขวางคุณ เรียนรู้ที่จะเพลิดเพลินกับกาแฟ