วางแก้วในมือของคุณลง

อาจารย์ท่านหนึ่งหยิบถ้วยน้ำขึ้นมาแล้วถามผู้ฟังว่า "ลองทายสิว่าถ้วยนี้หนักเท่าไร?"

“50 กรัม” “100 กรัม” “125 กรัม” ทุกคนตอบตามลำดับ “ผมไม่รู้ว่ามันหนักเท่าไร แต่ผมมั่นใจว่าคนจะไม่รู้สึกเหนื่อยเลย” “ดีเลย ถ้าถือไว้แบบนี้เป็นชั่วโมงจะเกิดอะไรขึ้น” อาจารย์ถามอีกครั้ง “แขนจะเปรี้ยวนิดหน่อย” ผู้ฟังตอบ “ถูกต้องแล้ว ถ้าถือไว้แบบนี้ทั้งวันจะเกิดอะไรขึ้น” “แขนนั่นคงจะชาแน่ๆ กล้ามเนื้ออาจจะกระตุก และจะต้องไปโรงพยาบาลอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้” ผู้ฟังอีกคนพูดอย่างกล้าหาญ “ดีมาก น้ำหนักของถ้วยจะเปลี่ยนไปนานแค่ไหนในขณะที่ถืออยู่หรือไม่” “ไม่” “แล้วทำไมแขนที่ถือถ้วยถึงปวด ทำไมกล้ามเนื้อถึงเป็นตะคริว อาจารย์หยุดชะงักและถามว่า “ผมไม่อยากให้แขนปวดและกล้ามเนื้อเป็นตะคริว แล้วผมควรทำอย่างไร” “ง่ายๆ เลย คุณควรวางถ้วยลง” ผู้ฟังตอบ “ถูกต้องแล้ว” อาจารย์กล่าวว่า “ความจริงแล้ว บางครั้งความเจ็บปวดในชีวิตก็เปรียบเสมือนถ้วยในมือของเรา ไม่สำคัญหรอกว่าเราจะฝังตัวเองไว้ในความเจ็บปวดเพียงไม่กี่นาทีก็ตาม หากเราคิดถึงมันเป็นเวลานาน มันอาจจะกัดกร่อนหัวใจของเราได้ เมื่อเวลาผ่านไป จิตใจของเราอาจถึงจุดแตกหัก และเมื่อนั้นเราก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย

มีคำกล่าวที่ว่า ชีวิตก็คือชีวิต หลายคนทราบเรื่องนี้ดี แต่ก็ยังทำไม่ได้ และสาเหตุที่เราติดกับดักของใครคนหนึ่งหรืออะไรสักอย่างได้ง่ายๆ อาจเป็นเพราะเราขาดปัญญาในการใช้ชีวิตอยู่บ้าง

ชีวิตของทุกคนมีเรื่องที่ไม่พึงพอใจมากมาย เรื่องใหญ่ๆ เช่น หางานที่ถูกใจไม่ได้, ไม่ได้ซื้อบ้านที่ถูกใจ, ไม่ได้พูดถึงเป้าหมาย, เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น ความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ ของผู้นำที่ถูกดุอยู่สามชั่วโมง, รอรถเมล์ลำบากแต่จะเบียดเข้าไม่ได้... แต่อาจไม่ใช่ว่าคุณทนกับผลลัพธ์ที่แย่ๆ ไม่ได้ แต่เป็นเพราะคุณปล่อยวางอารมณ์เสียไม่ได้