Moge de tijd ons niet verspillen

De laatste tijd is de post-90s generatie erg populair. Maar het is waar dat veel mensen thermosbekers zijn gaan gebruiken, tonics zijn gaan eten en aandacht hebben voor hun gezondheid. Dit betekent dat deze generatie langzaam de middelbare leeftijd is ingegaan.

Op elk feestje praten we over traditionele Chinese geneeskunde, gezondheidszorg, wanneer we moeten slapen en wanneer we moeten opstaan… Ik herinner me dat we het hadden over onze dromen, liefde en toekomst. Maar ik denk niet dat het slecht hoeft te zijn. Deze generatie gaat de middelbare leeftijd in, wat ook betekent dat ze de steunpilaar van dit tijdperk worden.

In de loop der jaren, elke keer dat u forums en activiteiten bezoekt, zult u verrast zijn om te ontdekken dat de bazen en managers van sommige bedrijven na 90 geboren zijn. Met andere woorden, deze mensen zijn de kern van het bedrijf geworden. Met andere woorden, de generatie na 90 is uitgegroeid tot een muur, die niet zwakker is dan eerdere generaties.

De tijden worden steeds beter.

Als we het over de generatie na de jaren 90 hebben, denk ik dat de eerste generatie na de jaren 90 zich het meest zorgen moet maken over: huizen, auto's en baby's.

Er zijn altijd mensen van na de jaren 90 die andere levenspaden kiezen. Ze zijn meesters van het leven, houden rekening met familie en carrière, coördineren familie en geliefden; ze klimmen in de modderige weg en streven ernaar om elke dag goed te leven; ze hebben een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en zeggen altijd tegen zichzelf: zelfs als ze de wereld niet kunnen veranderen, willen ze niet door de wereld veranderd worden.

Deze mensen zijn werkelijk om ons heen. Deze mensen zijn hun helden.

De generatie na de jaren 90 nadert ook de middelbare leeftijd en lijkt onverschillig te staan tegenover veel dingen: net als ik zal ik nooit zien wat ik leuk vind en schreeuwen, noch zal ik ooit een liefde ontmoeten en tranen vullen mijn ogen. Hoe ouder iemand wordt, hoe eenzamer hij zich voelt. Hoe harder het lachen, hoe hoger het scheurpunt, gevoelloosheid lijkt een voornaamwoord van volwassenheid te zijn.

Maar we kunnen ervoor kiezen om niet zo te leven. We kunnen ervoor kiezen om wat warmte, wat hoop, wat aanraking en wat doelen aan het leven toe te voegen. We kunnen zelfs grappen maken dat we post-00s zijn, altijd open, altijd lerend, altijd vooruitgaand, altijd gelovend in en de wereld met warmte tegemoet tredend.