Een druppel water is soms een zee

God gaf iedereen een glas water, zodat je daaruit kon drinken en leven kon krijgen.

Het leven is eigenlijk een glas water. De pracht van de beker toont de armoede en rijkdom van een persoon. Maar het water in de beker is helder, transparant, kleurloos en smaakloos. Het is hetzelfde voor iedereen. Vervolgens heb je het recht om zout en suiker toe te voegen zolang je wilt.

Dit is uw recht op leven. Niemand kan u dat ontnemen.

U wilt graag water of suiker aan uw kopje toevoegen, maar u moet hiermee stoppen omdat de capaciteit beperkt is.

Als je een slokje neemt, moet je het langzaam opdrinken. Omdat je maar één kopje water hebt. Als het water op is, is het kopje leeg.

Een vos zag een druivenboom in de muur, die vol zat met aantrekkelijk fruit. De vos kwijlt. Hij zoekt overal naar import. Uiteindelijk werd er een klein gat gevonden, maar het was te klein voor zijn lichaam om naar binnen te gaan. Dus na zes dagen hongerstaking buiten het hek, werd hij hongerig en mager. Uiteindelijk ging hij door een klein gat en at hij met plezier druiven. Later ontdekte hij echter dat zijn goed gevoede lichaam hem ervan weerhield om buiten het hek te boren, dus ging hij zes dagen in hongerstaking en verloor weer gewicht. Als gevolg hiervan is de vos die terugkeert naar de muur nog steeds dezelfde als de oorspronkelijke vos.

Voor het leven is een druppel water soms een zee. Er zijn veel redenen over het leven die niet door de zee verklaard hoeven te worden. Een druppel water is genoeg.