Isolatieprincipe van vacuümfles

Isolatieprincipe van vacuümfles

De moderne thermosfles werd in 1892 uitgevonden door de Britse natuurkundige Sir James Duval. In die tijd deed hij onderzoek naar het vloeibaar maken van gas. Om gas bij lage temperaturen vloeibaar te maken, moest hij eerst een container ontwerpen die het gas kon isoleren van de buitentemperatuur. Dus vroeg hij Berg, een glastechnicus, om een dubbellaags glazen container voor hem te blazen. De binnenwanden van de twee lagen werden bedekt met kwik en vervolgens werd de lucht tussen de twee lagen weggepompt om een vacuüm te vormen. De vacuümfles kan de temperatuur van de vloeistof erin gedurende een bepaalde periode constant houden, of het nu koud of warm is.

Omdat de thermosfles voornamelijk wordt gebruikt voor isolatie van warm water in het gezin, wordt het ook wel warmwaterkruik genoemd. De structuur van de thermosfles is niet ingewikkeld. In het midden bevindt zich een dubbellaags glazen pot. Het vacuüm tussen de twee lagen wordt in een vacuümtoestand gezogen en geplateerd met zilver of aluminium. De vacuümtoestand kan thermische convectie voorkomen. Het glas zelf is een slechte warmtegeleider. Het verzilverde glas kan de warmte die van binnenuit de container wordt uitgestraald, terugkaatsen. Omgekeerd, als er koude vloeistoffen in de fles worden bewaard, kan de fles voorkomen dat warmte van buitenaf in de fles straalt.

De kurk van een thermosfles is meestal gemaakt van kurk of plastic, en geen van beide materialen geleidt gemakkelijk warmte. De mantel van de thermosfles is gemaakt van bamboe, plastic, ijzer, aluminium, roestvrij staal en andere materialen. Er zit een rubberen ring bij de mond van de fles en een komvormig rubberen kussen aan de onderkant van de fles. Deze zijn allemaal bedoeld om de glazen galblaas vast te zetten om botsing met de buitenste mantel te voorkomen.

De slechtste warmtebehoud- en koelfunctie van de thermosfles bevindt zich rond de flessenhals. Daarom wordt bij de productie de flessenhals altijd zo ver mogelijk ingekort. Hoe groter de capaciteit en hoe kleiner de mond van de thermosfles, hoe beter het warmtebehoudeffect.